Vandaag vieren we 76 jaar vrijheid. Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog kunnen we in vrijheid leven. Vrijheid is ook jezelf mogen zijn en je eigen keuzes maken. Miep van Riessen heeft dat altijd sterk gevoeld. Zo ging ze naar de kunstacademie in Den Bosch, omdat ze vond dat kunst voor haar de manier was om zich te uiten. Ze moest haar vrijheid wel bevechten.
Miep werkte van 1972 tot 1975 samen met haar man in deeltijd op een bezigheidstherapie in een bejaardentehuis. Ze verdeelden de taken in werk en huishouden: een duobaan avant la lettre. Toen ze, door de scheiding in 1975, alleen kwam te staan met haar twee kinderen, vroeg haar werkgever zich af of ze werk en zorg wel kon combineren. In plaats van haar te steunen – ze deed het werk ten slotte al in deeltijd – twijfelden ze aan haar kunnen. Dat stootte haar tegen de borst en ze zegde haar baan op. Ze koos voor een onzeker maar vrij bestaan als kunstenaar. Ze bepaalde zelf wel wat ze aankon.
Van 1980 tot 1986 maakte Miep gebruik van de Beeldend Kunstenaarsregeling. Weer moest ze zich bewijzen: textielkunst werd vaak gezien als ambacht en geen echte kunst. Maar Miep ging haar eigen weg met haar zelf bedachte techniek. Ze werd toegelaten tot de BKR, haar werk werd elke keer aangekocht door de gemeente en de kunstwerken waren in de kunstuitleen altijd uitgeleend.
Toch gaf de druk van het inleveren van het werk op gezette tijden spanning, omdat het een prestatieregeling was. Ze was blij dat het stopte en ze zelf weer kon bepalen wanneer een werk af moest zijn. Vanaf toen was ze echt vrij kunstenaar. Een baan ernaast in de zorg verschafte haar een basisinkomen. Ze kon maken wat ze wilde en liet zich door niemand vertellen hoe het moest.
