Eigen techniek
Na haar studie aan de Academie voor Kunst en Vormgeving in ‘s-Hertogenbosch werkte Miep van Riessen de eerste tien jaar uitsluitend met textiel en garens. Het werk bestond uit geappliqueerde lappen stof. Later ging ze de stof opspannen.
Eind jaren zeventig verdwenen de stoffen uit haar werk. Ze beschilderde linnen met krijt en acrylverf. Doordat acrylverf elastisch is kun je er met een naald doorheen steken. Van Riessen bracht met garens in rechte steken structuren aan op de geschilderde ondergrond. Door het lichte reliëf van de aangebrachte structuur wijzigt de kleur en de dieptewerking van het doek, afhankelijk van de lichtinval en stand van de kijker. Deze manier van werken is haar eigen vinding. De garens zijn het uitgangspunt. Door deze dichter bij elkaar of verder uit elkaar te zetten verandert het beeld van de voorstelling.
Landschappen
Tot in de jaren 90 maakte ze vooral landschappen: De Waddeneilanden, de Noord-Hollandse kust en Frankrijk waren haar inspiratiebron. Ze hield van het verstilde, lege landschap en werkte veel in grijs- en groentinten. Daarna werd haar werk abstracter. Eerst vooral in zwart en wit en vervolgens kwam er weer kleur in. Ook kwam het landschap weer terug, maar werd dat vaak ingedeeld in vlakjes waardoor het toch abstract was.
Van de vlakjes is een ontwikkeling te zien naar cijfers en letters. Gedichten en teksten, die voor haar belangrijk waren, komen in haar werk voor, zoals de Bijbeltekst “1 Corinthen 13”,“De idioot in bad” van Vasalis, “Het kind en ik” van Martinus Nijhoff en ook “Zet het blauw van de zee…” van Willem Hussem. Ze ontwikkelde daarbij elke keer een ander lettertype.
Monument
Een eerste belangrijk herdenkingsmonument in het werk van Van Riessen is het doek “De kunstenaars” uit 1997, waarin alle kunstenaars die zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog worden geëerd. Er staan geen namen bij, maar het zijn de geboorte en sterfjaren van deze kunstenaars. Aanleiding was een tentoonstelling in de Nieuwe Kerk in 1995 over 50 jaar vrijheid.
In haar oeuvre is een mooie lijn te herkennen van landschap, teksten, letters en vlakjes, dat resulteerde in haar magnum opus “De verdronkenen”, waaraan ze van 2003 tot 2008 werkte. Van elk slachtoffer borduurde ze de familienaam in alfabetische volgorde met daarachter de voornamen en de geboortejaren. Steekje voor steekje met blauwe en groene garens borduurde ze al die namen en werden op de achtergrond de Zeeuwse eilanden zichtbaar.
Exposities
In de laatste jaren maakte ze kleiner werk: gedichten op doek en kleine landschapjes met namen van plaatsen uit haar verleden, war ze woonde of graag kwam zoals Vlieland. Sinds 2002 beheerde ze een kunstuitleen van haar eigen werk, waarvoor ze twee keer per jaar open huis hield om het werk uit te lenen.
Miep van Riessen exposeerde haar werk op solotentoonstellingen en in groepsexposities, waaronder met kunstenaars uit Schagen of uit de textielwereld. Ter gelegenheid van haar 60ste verjaardag in 2004 organiseerde ze een overzichtstentoonstelling in Schagen met werken uit eigen bezit en in bruikleen.
Op 14 juni 2015 overleed van Riessen op 70-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Op dat moment waren verschillende werken uitgeleend aan een drietal tentoonstellingen in Nederland.
Delen:
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Tumblr te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)